Lichtroute op Valentijnsavond

Laak geeft licht op zaterdag 14 februari! Ga op Valentijnsdag mee op een van de drie gratis lichtroutes, die Laak van een heel andere kant laten zien dan je gewend bent. Quartier Laak – een initiatief van Laakbewoners Sandra van de Waart, Petra Hiemstra en Jurienne Hollaar – trakteert deelnemers op een leuke dag.

Tijdens de route kan iedereen zelf ervaren wat duurzame verlichting voor de wijk kan betekenen: een veiliger en fraaier woonomgeving. Alle routes staan uitgebreid beschreven op www.quartierlaak.nl. Daar kunnen deelnemers zich ook aanmelden.

Ondernemers lichten routes spectaculair uit
Veel plaatsen in de wijk waar de routes langs komen, gebouwen, straten, pleinen, worden die dag spectaculair uitgelicht door bedrijven. Ondernemers laten met trots zien wat zij aan duurzame ver- en uitlichting in huis hebben en wat dit kan betekenen voor straten, gevels en groenstroken. Bijna al het materiaal wordt ook door hen gesponsord. Zo licht The Green Energy Company onder meer het plein voor De Haagse Hogeschool uit, laten zij het licht schijnen op Drijfkracht aan de Waldorpstraat en zetten zij spotlights op o.a. kunstenaarsatelier Maakhaven aan de 1e Lulofsdwarsstraat, het Laaktheater aan de Ferrandweg en de Laakweg.

Familie-, wandel- en fietsroute
Er valt niet alleen veel moois te zien, er is ook steeds iets te beleven, of iets te eten en drinken. Alle activiteiten zijn gratis toegankelijk en beginnen vanaf 15.15 uur. Er zijn ook activiteiten buiten de drie routes. Deelnemers kunnen meedoen aan een familieroute door Spoorwijk, met veel workshops en

Advertisement

De Waan van de Dag nieuwsbrief nr.11

HET POLITIEK-FILOSOFISCH C­AFÉ VAN DEN HAAG

Gesprekken tussen urgentie en hoop met Sjef Staps

Nadat duurzaamheid in de eerste drie afleveringen van De Waan van de Dag minder prominent aan bod was gekomen, staat dit onderwerp centraal in de vierde editie. Misschien is dat wel de reden dat de zaal goed vol zit. De bijna vijftig aanwezigen worden deelgenoot gemaakt van de dilemma’s van milieukundige Sjef Staps, die voor zijn boek Over de crisis niet dan goedsmet 25 prominenten een gesprek voerde ‘tussen urgentie en hoop’.

Onder die prominenten zelfs internationale coryfeeën als NASA-klimaatonderzoeker James Hansen en primatologe Jane Goodall. Het gesprek met Goodall werd een van zijn dierbaarste interviews, vertelt Staps aan presentator Jan-Hendrik Bakker. Zij weet wetenschappelijke analyse te combineren met een grote mate van compassie.

Behalve wetenschappers, vertegenwoordigers van NGO’s, ondernemers en kunstenaars komen ook drie oud-politici aan het woord. “Mensen die nu aan de zijlijn staan”, zoals Bakker ze omschrijft. “Is dat niet wat risicoloos?”, wil hij weten. “Het is me niet gelukt om onder de actieve politici geschikte mensen te vinden”, reageert Staps. “Dat heeft ook met de opzet van het boek te maken. Het is bedoeld voor een groot publiek. Iemand die zo uitgesproken is als Marianne Thieme past daar niet in.”

De keuze voor een breed publiek had ook consequenties voor de benadering. “Het mocht geen boek worden waarin alleen maar wordt benadrukt hoe slecht het allemaal gaat”, licht Staps toe. “Zo’n boek had niet uitgegeven kunnen worden. Naast de urgentie is er ook ruimte voor hoop. En veel mensen blijken in de gesprekken een onverwachte switch te maken. Dat ze na het schetsen van hoe slecht de wereld er aan toe is toch zeggen dat ze verwachten dat het beter wordt. Hier zal ook wel sprake zijn van ontwijkingsgedrag”.

Waarna het gesprek komt op de rol van klimaatsceptici, die prima op dat mechanisme weten in te spelen. En op de rol van de media, die sceptici steeds weer een platform bieden. Zelfs een ‘groene’ krant als Trouw, zoals Staps heeft moeten constateren. Media vinden controverses nu eenmaal interessant. Ze wekken de indruk dat er meer twijfel onder wetenschappers is dan in werkelijkheid het geval is.

Met het uitdragen van de urgentie maak je je nu eenmaal niet populair. Ook de milieubeweging doet daar te weinig aan, vindt zelfs Milieudefensiedirecteur Hans Berkhuizen. Klaas van Egmond ziet hier een rol voor wetenschappers weggelegd. Die zouden veel meer aan duiding moeten doen. Dat ze schrijven dat we het gebruik van fossiele brandstoffen met zeker tachtig procent moeten reduceren is één ding. Maar wat betekent dat in de praktijk?

Op Bakkers vraag hoe mensen wakker geschud kunnen worden met een boodschap waar ze liever doorheen slapen moet ook Staps het antwoord schuldig blijven. Maar het is hem wel duidelijk dat we aansprekende beelden moeten hebben.

Als het voeren van deze gesprekken Staps één ding duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat we zo snel mogelijk moeten stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen.

Over naar de zaal, waar Milieucentrumdirecteur Frans van der Steen traditioneel het spits afbijt. Verandering wordt bijna altijd in gang gezet door een voorhoede, constateert hij. Hij roept dan ook de ‘ecologische voorhoede’, waaronder de vanavond aanwezigen, op om politiek actief te worden. Bijvoorbeeld door mee te schrijven aan verkiezingsprogramma’s.

Volgens Staps is een van de grootste problemen nu juist dat ons politieke systeem – dat dateert uit de 19e eeuw – niet is ingericht op de huidige langetermijnproblemen. Het bestel moet aangepast worden. Staps ziet momenteel het meest in een kamerbrede coalitie.

De oproep van Klaas van Egmond tot meer duiding, tot minder abstractie, blijkt in de zaal veel weerklank te vinden. “De urgentie is nu wel bekend”, meent Johan Apeldoorn. “Laten we concrete maatregelen voorstellen in een honderdpuntenplan en daarmee de politiek benaderen. Voor hapklare brokken staan politici wel open.” Staps vindt het een nuttig idee, hoewel hij de urgentie toch heel wat minder breed bekend acht en vanuit de politiek de nodige weerstand verwacht. Overigens werkt Urgenda momenteel aan zo’n soort plan. Apeldoorn benadrukt nog dat het geen zin heeft om mensen een schuldgevoel aan te praten.

Jurgen Sweegers gaat in op de discussie over de rol van de media. “Het is nu eenmaal de taak van een journalist om kritisch te zijn”, merkt hij op. “Je moet eigenlijk zelf klimaatwetenschapper zijn om de problematiek goed te kunnen beoordelen. En journalisten zien overal fraude en bedrog om zich heen, dus die kritische houding is begrijpelijk.”

Binnen de zaal blijkt verschillend gedacht te worden over de betekenis en wenselijkheid van economische groei. Er is sprake van te veel groei, meent een bezoekster, zowel economische groei als bevolkingsgroei. Dat klopt maar half, vindt iemand anders. De economie groeit, maar de bevolkingsgroei stagneert. Dat is te danken aan de economische groei. We moeten niet per se minder groeien, maar ánders, door efficiënter te produceren. Gemeenteambtenaar Henk Heijkers, ook aanwezig in de zaal, denkt dat dit goed mogelijk is. Hij wijst erop dat in de geschiedenis van de technologie al verschillende malen efficiencyverbeteringen van een factor 20 gerealiseerd zijn.

Staps geeft aan dat het uiteindelijke streven is om te komen tot een circulaire (of kringloop-)economie. Tot die tijd is het misschien nodig om welvaart in te leveren, maar minder welvaart hoeft niet minder welzíjn te betekenen. Misschien zelfs wel het tegendeel.

Na enige discussie over de rol van het bedrijfsleven en die van de politiek is de laatste vragensteller aan de beurt. Die wil graag weten wat Staps bedoelt met de titel van zijn boek. Twee dingen, luidt het antwoord: enerzijds dat mensen het negatieve verhaal niet willen horen. Anderzijds dat de crisis kansen biedt om een betere samenleving te creëren, met minder stress en meer aandacht voor elkaar.

De volgende De Waan van de Dag is op dinsdag 4 februari. De maand daarna, 4 maart, organiseert het Haags Milieucentrum een verkiezingsdebat rond het thema duurzaamheid.

Bodemverontreiniging Weimarstraat

De gemeente moet meer opheldering verschaffen over de gevolgen van de bodemverontreiniging in en rond de Haagse Weimarstraat. Dat vindt GroenLinks in de Haagse gemeenteraad.

In de Weimarstraat stond vanaf midden jaren zeventig een chemische wasserij. Bodemonderzoek in opdracht van de gemeente leerde dat de grond over een oppervlakte van ongeveer 250 vierkante meter ‘licht tot sterk verontreinigd is met organische chloorverbindingen,’ aldus een brief aan de bewoners. Daardoor is ook het grondwater sterk vervuild. Volgens de gemeente is er echter geen risico voor de gezondheid, maar moet het probleem wel binnen afzienbare tijd worden verholpen. Volgens landelijke regels zou dit voor 31 december 2015 moeten gebeuren.

Spookfietsen tegen levensgevaarlijke verkeerssituatie

Om aandacht te vragen voor de levensgevaarlijke verkeerssituatie op het kruispunt Emmakade/Waldeck Pyrmontkade/Elandstraat in Den Haag, heeft een actie-groep van woon- en werkpand ‘de Grote Pyr’ (gelegen aan de kruising) witte spookfietsen rond het kruispunt geplaatst. De bewoners en bedrijven zijn al jaren keer op keer getuige van (bijna) ongelukken die veelal worden veroorzaakt door te snel rijdende en door rood rijdende auto’s. Na een heftig ongeluk twee weken terug is nu de maat vol en is het tijd voor actie en aandacht!

Gemeente mag wel wat de burger niet mag

Vreemd eigenlijk dat als je zelf een lampje niet laat branden op je fiets en daarmee één persoon in gevaar brengt daar meteen een boete op staat en als de gemeente tientallen lampen niet laat branden en daarmee maandenlang de veiligheid van velen in gevaar brengt daar nauwelijks iets van een boete tegenover staat. Laat de politie hen ook op de bon slingeren!